Uitreiking NS Publieksprijs 2011

De uitreiking van de publieksprijs 2011 zullen Inke (mijn echtgenote) en ik niet gauw vergeten. Alles wat tijdens de reis Goes-Amsterdam tegen kon zitten,  zat ook tegen waardoor we na het voorgerecht pas konden aanschuiven aan het diner in een prachtige kelderzaal van het concertgebouw. Maar .... er stonden nog twee eenzame voorgerechten te wachten, geflankeerd door twee grappige bordjes met daarop respectievelijk de teksten: 'ambassadeur van de publieksprijs' en 'partner van de ambassadeur van de publiekprijs'. En daarbij zes gezellige disgenoten van de bibliotheek en de NS. En zo werd het nog een gedenkwaardige avond. Er werd een filmpje vertoond met daarop een ode aan de zes genomineerde schrijvers door telkens twee enthousiaste lezers. Eén van hen was ik, wat puur toeval was omdat het aantal stemmers per leesambassadeur nog niet bekend was, toen het filmpje werd gemaakt.

Het filmpje is te bkijken via http://www.youtube.com/watch?v=fotzvOzpfP8

Naar aanleiding van de interview in het filmpje waren er weer gesprekken met de genomineerde schrijvers. Vervolgens mocht de leesambassadeur naar voren komen en kreeg ik de oorkonde overhandigd die bij de vorige blogtekst staat afgebeeld.

Inmiddels was het 21.15 uur en ontstond er een zekere spanning. Fotografen en cameramannen kwamen binnen. Wie zou de prijs krijgen? Mijn voorkeur was en is David van Reybrouck, maar ik verwachtte niet dat hij hem zou krijgen, vanwege het toch wel specifieke karakter van zijn boek Congo. Vazlav van Japin, mijn second best gaf ik meer kans. Maar toen Simone van der Vlugt de envelop met het einduitslag opende bleek de winnares Esther Verhoef te zijn. En toen waren er foto's, interviews en champagne.

Eén winnaar betekent ook vijf verliezers. Gelukkig was ik in de gelegenheid om, gelet op de omstandigheden, redelijk uitvoerig te praten met één van hen:  David van Reybrouck, die zich een uitstekend verliezer toonde en zei ook niet te hebben verwacht dat hij zou winnen. Hij vertelde over het strakke regime dat hij zich had moeten opleggen om z'n deadline te halen, over het beeld dat de Belgen hebben van hun koning en over de treurige omstandigheden van Kongo nu, waar vanwege de kostbare mineralen die er te halen zijn oorlog voeren lucratiever is dan vrede. Inmiddels was Esther Verhoef vertrokken richting studio waar ze te gast zou zijn was bij Paul en Witteman en moest ook Van Reybrouck weg, maar niet na nog even mijn boek te hebben gesigneerd. De party was over. Op naar Zeeland.