Esther Verhoef veroverde in 2006 met haar thriller Rendez-vous in één keer de bestsellerlijsten, gevolgd door Close-up (2007) en Alles te verliezen (2008). Haar thrillers zijn diverse malen genomineerd en zowel Rendez-vous als Close-up werden bekroond met de Zilveren Vingerafdruk. De vertaalrechten zijn verkocht aan Engeland, Duitsland en Rusland en van Rendez-vous zijn de filmrechten verkocht aan Endemol. In 2009 schreef Esther Verhoef voor Juni – Maand van het Spannende Boek het geschenk Erken mij. Daarnaast schrijft Esther samen met Berry Verhoef – onder de naam Escober – psychologische actiethrillers, waarvan Ongenade de meest recente is.Hoewel ik geen fanatiek lezer ben van thrillers kan ik dit genre zo af en toe best waarderen. Ik heb de eerdere boeken van Verhoef niet gelezen dus ik sta er onbevangen tegenover.
Ik ben maar meteen begonnen met lezen op de dag dat de nominaties bekend werden gemaakt, zondag 4 september. De reis van Amsterdam naar Goes biedt de kans om lekker in een boek te komen. Deja Vu leek mij een onderhoudende start. Toen ik thuis kwam was ik al zo ver gevorderd dat ik het boek diezelfde avond maar meteen uit heb gelezen.
Mijn mening:
Hoewel Deja Vu gemakkelijk weg leest, wil het verhaal maar niet spannend worden. Bij een detective moet je een beetje de verwikkelingen in worden gezogen. Dat is hier niet het geval. De besluiten die de hoofdpersoon neemt, zijn weinig geloofwaardig en het verhaal eigenlijk ook niet. Als het hoofdpersonage eenzaam en verlaten in een onverwarmde Frans bouwval ergens in Frankrijk verblijft, ben je toch geneigd te denken 'mens, ga toch naar huis', maar dat doet ze - natuurlijk - niet. De flaptekst die zegt dat hier sprake is van een thriller over vriendschap en verraad, volwassen worden en de prijs van idealisme is in zekere zin wel juist, maar de manier waarop die thema's worden uitgewerkt leveren geen personages op die echt tot leven komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten